با توجه به نیاز بشر به درمان بیماریها و پیشرفت علم شیمی و همچنین نیاز برای ارائه روشهای جدید درمانی با استفاده از داروهای جدیدتر و موثرتر، رشته داروسازی از ابتدای قرن بیستم به عنوان یک رشته مستقل مطرح گردید. این امر در ایران با استقلال این رشته از رشته پزشکی و تأسیس دانشکده داروسازی در سال ۱۳۱۳ در دانشگاه تهران محقق گردید.
بسیاری از افراد شناخت درستی از بازار کار رشته داروسازی ندارند و بر این باورند که فارغالتحصیل رشته داروسازی صرفا داروفروش خواهد شد، ولی باید به این نکته اشاره کرد که داروسازی فقط یکی از تخصصهای فارغالتحصیلان این رشته است.
این رشته به دلیل ارتباط با انواع بیماریها و درمان آنها بخشی از علوم پزشکی محسوب میشود و در رابطه با تولید دارو و بررسی اثر آن در بدن انسان و سایر موجودات و کم کردن عوامل بیماریزا موثر است.
راههای ورود
رشته داروسازی در ایران در قالب یک دوره هفت ساله دکترای حرفهای تدریس میشود. پس از پایان این دوره، دانشجو عنوان “دکترای عمومی داروسازی” را به دست میآورد. چنانچه معدل فرد بالای ۱۵ باشد، میتواند در آزمون “دوره تخصصی داروسازی” شرکت کند. در دوره تخصصی داروسازی، دانشجویان با توجه به گرایش تحصیلی خود، تعدادی واحد تخصصی (حدود ۴۰ واحد) را میگذرانند که پایاننامه تخصصی آنها بخش عمده این واحدها را شامل میشود، البته انتخاب موضوع پایاننامه تخصصی منوط به موفقیت فرد در امتحان جامع است که در سطح کشوری برگزار میشود.
مهارتهای لازم
داروسازی ترکیبی از علوم پایه است و داروساز علاوه بر درس زیستشناسی باید اطلاعات کافی از دروس فیزیک و شیمی نیز داشته باشد .همچنین دانشجوی این رشته باید توانایی برقراری ارتباط مناسب و درست صحبت کردن با بیمار را داشته باشد. انتخاب صحیح و کیفیت دارو برای استفاده بیمار از جمله وظایف یک داروساز است. رشته داروسازی جزو زیرگروه ۲ کنکور بوده و ضریب ریاضی در این زیرگروه به جای ۶، ۹ و ضریب شیمی به جای ۹، ۱۲ است. دلیل این موضوع این است که برای موفقیت در این رشته علاوه بر زیست، باید در شیمی و ریاضی هم قوی باشید؛ به خصوص شیمی که قسمت زیادی از درسها در دانشگاه را تشکیل میدهد (مثل شیمی معدنی، آلی، دارویی و…). اگر جزو کسانی هستید که خواندن درسهای حفظی برایتان سخت است و خواندن درسهای مفهومی را ترجیح میدهید، به داروسازی علاقه بیشتری نسبت به پزشکی یا دندانپزشکی خواهید داشت. به طور کلی درسهای این رشته که در دانشگاه تدریس میشود، مثل بقیه رشتهها شامل دو قسمت علوم پایه و تخصصی است. درسهای علوم پایه شامل شیمی عمومی و معدنی و آلی، بیولوژی سلولی و مولکولی، میکروبیولوژی، فیزیولوژی، آناتومی، بیوشیمی و … میشود. درسهای تخصصی هم شامل فارماکولوژی (نحوه عملکرد داروها)، فارماکوگنوزی (گیاهشناسی دارویی)، فارماسیوتیکس (صنعتی) و شیمی دارویی است.
وظایف
داروسازی ترکیبی از علوم پایه است و داروساز علاوه بر درس زیستشناسی باید اطلاعات کافی از دروس فیزیک و شیمی نیز داشته باشد .همچنین دانشجوی این رشته باید توانایی برقراری ارتباط مناسب و درست صحبت کردن با بیمار را داشته باشد. انتخاب صحیح و کیفیت دارو برای استفاده بیمار از جمله وظایف داروساز است. برعکس چیزی که عامه مردم فکر میکنند شغل داروساز به کار در داروخانه محدود نمیشود و کارهای زیادی با مدرک داروسازی میشود انجام داد. مثلا اگر به تحقیق و کارهای آزمایشگاهی علاقه داشته باشید، میتوانید در مراکز تحقیقاتی کار کنید. کارخانههای داروسازی هم به داروساز نیاز دارند.
بازار کار
حدود ۹۰ درصد فارغالتحصیلان این رشته جذب بازار کار میشوند که از این میان بیش از ۸۰ درصد جذب داروخانهها و بقیه در صنایع داروسازی (صنعت ساخت و کنترل دارو) و کارخانههای آرایشی-بهداشتی مشغول به کار میشوند یا در کارهای اجرایی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی فعالیت میکنند.همچنین بیشتر داروی کشور در داخل تولید میشود؛ پس کارخانهها به کارشناسان داروسازی نیاز دارند.
بازار کار برای این رشته مناسب بوده و درآمد خوبی هم دارد. موقعیت این رشته برعکس بسیاری از رشتهها به مهارت فرد در کار بستگی دارد.
بهترین دانشگاههای ایران برای این رشته
تقریبا همه دانشگاههای علوم پزشکی در شهرهای مختلف دارای رشته داروسازی هستند. بهترین دانشگاهها برای این رشته دانشگاه تهران و شهیدبهشتی هستند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.